“Sh”, nieuw element ontdekt te Brussel, om 11h43.

by lucas dewaele

Reasons to be cheerful, to be angry, to be happy.

Redenen om een ware gevoelsvloed van “woest” over “dankbaar” tot “weltevree” emotieloos te weerstaan. Een fundamenteel nieuw element “Sh” is ontstaan, of tenminste toch ontsproten uit de mond van een duidelijk geïnspireerde Christenmens. “Sh”, het is chemie, het element heeft het allemaal in zich : een Freudiaanse verspreking, een krachtig stopwoord, fundering voor eigen glorie. Aanvankelijk stotterig en met gène ontsnapt uit een wijdse kritische gedachte, gevolgd door korte, eerlijke schaamte en vervolgens vrijwillig toegepast op het brede werkveld.

“Sh”, dus. Een concreet, verwacht element in het beproeven van vele vormen van fotografie. Toegegeven, “Sh” is zeer herkenbaar in de beeldenstroom van alledag. “Sh”, soms zelfs met een lichte verontwaardiging uitgesproken bij het ervaren van kwaliteit bij fotografische producenten. Maar toegespitst op documentaire foto’s van Vivian Maier, en bij uitbreiding alle klassiek-leesbare, a-conceptuele vormen van fotografie, shit, nee, on-acceptabel.

Ik heb geleerd vandaag. Veel. Vooroordelen die toch niet waar blijken. Bijvoorbeeld: niet alle Françaises spreken schabouwelijk Engels, of, alle West-Vlamingen hebben grote moeites in het ontdekken van zichzelf. Nog geleerd op school vandaag: lastige vragen voor beeldende mensen. Een voorbeeld: “Wat zijn de parameters in je fotografische research?” En: “wat is de drive in dit project, waarin deconstructivisme centraal staat?” Shit, ten tweeden male.

De impact van het Sh-element is heftig maar kortstondig. Mendeljev onwaardig. En overigens vrij onbruikbaar bij uitdieping naar het werkveld van alledag. En beledigend met betrekking tot een duiding van het klassieke oeuvre en tot de verwachtingen van vele toehoorders. Het weze zo.

Wat niet zo weze is een ongefundeerde kwinkslag. “Meneer D., je beelden respecteren de waardigheid van je model niet.” Reasons to be….. kies maar, maar vraag niet naar het waarom. Laat het Sh-element echter onaangeroerd. Het besmet, het leidt af van de queste naar echte beeldanalyse-criteria. Het blokt af, het ontwijkt elke vorm van sereen en genuanceerd nadenken over beelden. In feite, het Sh-gebruik is geënt op het retorisch talent van een VB-fractieleider. Goed gevonden en getimed, maar overigens niet bruikbaar. Voor niets.

Ik moet dringend Marion Poussier checken. En kiezen voor zelfinspectie. En mijn fotoprojecten niet laten afhangen van wat “de wereld” aanbiedt, maar die wereld zelf beïnvloeden, bepalen, naar mijn hand zetten. Het wordt boeiend.

Meanwhile, I’ll keep on making pictures. Fuji x100, love you. Shoot!