Beste Tom, ergens tussen Eeklo en Gent. Zo’n speeltje kon ik niet laten liggen. Trouwens: onze oude steenwegen zijn bezaaid met surreële taferelen.
Groeten,
L
dat is juist,. ‘t is een leuk beeld. Heb je geen foto genomen uit die hoek rechts? Ik denk dat een lange afsluiting, met een uitstekende vliegtuigstaart ook kan impressioneren.
Ik was gisteren aan het rijden met m’n wagen naar ikweetnietwaar, en reed de grens over. Zo is Noord Frankrijk erg bizar. Ik kan er moeilijk een naam op plaatsen. De manier van bouwen, de wegen, vreemde sfeer. IK denk dat ik vanaf nu m’n wagen parkeer in die richting. 🙂
Beste Tom, ik stuur je een alternatief beeldje via gewone mail. Onze omgeving is een onuitputtelijke bron van inspiratie voor fotografen-met-een-camera. (Niet voor doorsnee kunstdocenten en theoretici). Ik vrees dat wij een Vlaamse school voor ‘new topography’ moeten oprichten. In afwachting neem ik nog even beelden van de betere fermettes… om den brode. Maar tussenin parkeren kan uiteraard nog altijd.
Trouwens, je beeld van een rond punt in het Franse niemandsland is zo universeel voor onze wereld. Het kan geplukt zijn uit het archief van de Farm Security Administration…
Geen idee waarom ik nu bijna neurotisch een inventaris van mijn omgeving maak. Een plots besef van eindigheid, van een geruisloze metamorfose die nooit ophoudt? Of gewoon van een vernieuwde aandacht voor wat echt belangrijk is in fotografie? (Inmiddels weet ik al wat totaal zonder belang is in dit vak). Of misschien een aftoetsen van nieuwe inzichten die ik verwerf bij de voorbereiding van mijn lessen? Of gewoon een bange onzekere oude vent aan het worden, die nog wild om zich heen grijpt, naar het ongrijpbare? Geen idee, maar het maakt me wel gelukkig. En spijtig dat dit inzicht niet eerder kwam…. Een groet aan je huisgenoten.
Luc
Beste Erassima, dank voor je compliment. Ik beproef een brede documentaire beeldtaal (net zoals jij met je laatste macro-beeld) en vind af en toe iets dat mij beroert… Het verlangen om te blijven fotograferen en de verwondering te blijven cultiveren is een bron van authentiek geluk, net wat jij vindt in de werelden die jij verkent…
Een groet,
Luc
Ik denk na waar dit genomen is… Heb ze ooit ergens op een toch tegengekomen… Waar?
Beste Tom, ergens tussen Eeklo en Gent. Zo’n speeltje kon ik niet laten liggen. Trouwens: onze oude steenwegen zijn bezaaid met surreële taferelen.
Groeten,
L
dat is juist,. ‘t is een leuk beeld. Heb je geen foto genomen uit die hoek rechts? Ik denk dat een lange afsluiting, met een uitstekende vliegtuigstaart ook kan impressioneren.
Ik was gisteren aan het rijden met m’n wagen naar ikweetnietwaar, en reed de grens over. Zo is Noord Frankrijk erg bizar. Ik kan er moeilijk een naam op plaatsen. De manier van bouwen, de wegen, vreemde sfeer. IK denk dat ik vanaf nu m’n wagen parkeer in die richting. 🙂
Beste Tom, ik stuur je een alternatief beeldje via gewone mail. Onze omgeving is een onuitputtelijke bron van inspiratie voor fotografen-met-een-camera. (Niet voor doorsnee kunstdocenten en theoretici). Ik vrees dat wij een Vlaamse school voor ‘new topography’ moeten oprichten. In afwachting neem ik nog even beelden van de betere fermettes… om den brode. Maar tussenin parkeren kan uiteraard nog altijd.
Trouwens, je beeld van een rond punt in het Franse niemandsland is zo universeel voor onze wereld. Het kan geplukt zijn uit het archief van de Farm Security Administration…
🙂 dankje Luc. Beeld goed aangekomen. Zou je het een gekke verzameldrang kunnen noemen… ?
Merci voor het compliment trouwens
Geen idee waarom ik nu bijna neurotisch een inventaris van mijn omgeving maak. Een plots besef van eindigheid, van een geruisloze metamorfose die nooit ophoudt? Of gewoon van een vernieuwde aandacht voor wat echt belangrijk is in fotografie? (Inmiddels weet ik al wat totaal zonder belang is in dit vak). Of misschien een aftoetsen van nieuwe inzichten die ik verwerf bij de voorbereiding van mijn lessen? Of gewoon een bange onzekere oude vent aan het worden, die nog wild om zich heen grijpt, naar het ongrijpbare? Geen idee, maar het maakt me wel gelukkig. En spijtig dat dit inzicht niet eerder kwam…. Een groet aan je huisgenoten.
Luc
Interessant tweeluik. Leuk al die perspectieven op Vlaanderen.
Beste Erassima, dank voor je compliment. Ik beproef een brede documentaire beeldtaal (net zoals jij met je laatste macro-beeld) en vind af en toe iets dat mij beroert… Het verlangen om te blijven fotograferen en de verwondering te blijven cultiveren is een bron van authentiek geluk, net wat jij vindt in de werelden die jij verkent…
Een groet,
Luc
Great. Recalls mid-60’s Lee Friedlander.
I really had to learn to appreciate the work of Friedlander…
Thanks for your comment.