Lucas Dewaele, dagboek

Life is simple, from a train’s perspective (3)

Achterlangs

De meeste treinen rijden achterlangs het leven. Je ziet een schuurtje met een fiets er tegenaan. Een kleine jongen is nog op en mag nog even. Je ziet de keukendeur een eindje openstaan.

Als je maar niet door deze trein werd voortgedreven, zou je daar zondermeer naar binnen kunnen gaan.
Zodra de schemer was gedaald was je niet langer meer verdwaald.
En je ontmoette daar niet eens verbaasde blikken.

Je zou toch komen, iedereen had ‘t vermoed.
Ze zouden even haast onmerkbaar naar je knikken, want wie verwacht is wordt maar nauwelijks begroet.

Je zou je zomaar aan een tafel kunnen schikken en alle dingen waren plotseling weer goed. Zodra de schemer was gedaald was je niet langer meer verdwaald.
Je hoefde daar geen druppel alcohol te drinken, want grenadine zou je smaken als cognac. Je zag het haardvuur achter micaruitjes blinken, er kwam een merel zitten zingen op het dak.

En die paar mensen die je nooit hebt kunnen missen, kwamen daar binnen met een lach op hun gezicht.
Je zou je voortaan nooit meer in de weg vergissen, je deed het boek van alle droefenissen dicht.

Maar ach, de trein is doorgegaan en kilometers daar vandaan.

Willem Wilmink

Met dank aan Peter Grey, voor de tip. Al is de Vlaamse realiteit toch even minder poëtisch dan de Nederlandse 🙂

Life is simple, from a train’s perspective (2)

Life is simple, from a train’s perspective.

Life is simple, finding a balance in life.

Life is simple, at the door.