Het klinkt ouderwets en meer dan onkunstig, maar ‘mooi licht’ is voor mij nog steeds een criterium om foto’s te maken en te bekijken. Er is een academische tendens om dit ijkpunt (net zoals het beslissende moment) smalend te bejegenen , maar meestal wordt dit enkel bijgetreden door mensen zonder camera of beeldhonger. Intussen blijf ik fotograferen als ware het ademen. Mijn uitgangspunt is een concept dat in één woord samengevat wordt: ‘Verwondering’. Halve volzinnen om dit toe te lichten zijn vrij overbodig.
Dat klopt. Voor jou ligt de verwondering is het sierlijke microwereldje dat zich voor je voeten ontrolt; voor mij is ‘verwondering’ het onwaarschijnlijke samenspel van mensen en wat ze maken van bouwsels en constructies en relaties.
Mooi, dank je! Ik verwonder me mateloos, niet alleen over het microwereldje in mijn tuin maar ook over dat van de mens. Daarom schrijf ik ook omdat ik met beelden niet alles kan vangen.
De twee beelden omarmen het Vlaamse grondgebied, van Menen tot Bierbeek. Dit Vlaanderen heb ik hartelijk lief, al kan dat na 14 oktober wel veranderen.
Mooi licht
Het klinkt ouderwets en meer dan onkunstig, maar ‘mooi licht’ is voor mij nog steeds een criterium om foto’s te maken en te bekijken. Er is een academische tendens om dit ijkpunt (net zoals het beslissende moment) smalend te bejegenen , maar meestal wordt dit enkel bijgetreden door mensen zonder camera of beeldhonger. Intussen blijf ik fotograferen als ware het ademen. Mijn uitgangspunt is een concept dat in één woord samengevat wordt: ‘Verwondering’. Halve volzinnen om dit toe te lichten zijn vrij overbodig.
Je kunnen blijven verwonderen maakt dat je meer ziet en als je dat kunt vangen is een foto meer dan alleen geslaagd.
Dat klopt. Voor jou ligt de verwondering is het sierlijke microwereldje dat zich voor je voeten ontrolt; voor mij is ‘verwondering’ het onwaarschijnlijke samenspel van mensen en wat ze maken van bouwsels en constructies en relaties.
Mooi, dank je! Ik verwonder me mateloos, niet alleen over het microwereldje in mijn tuin maar ook over dat van de mens. Daarom schrijf ik ook omdat ik met beelden niet alles kan vangen.
Prettige dag.
Vlaamser kan het niet, het rolluik wat omhoog om de vrouwentongen wat (mooi) licht te gunnen… en dan nog een melkfabriek aan de pispaal.
De twee beelden omarmen het Vlaamse grondgebied, van Menen tot Bierbeek. Dit Vlaanderen heb ik hartelijk lief, al kan dat na 14 oktober wel veranderen.