Lucas Dewaele, dagboek

Er zijn geboorteberichten en er zijn blogs. Het eerste herinner je hooguit eenmalig (per jaar), in samenspel met eventuele geliefden; het tweede beoefen je quasi dagelijks, in samenspraak met jezelf. Nuts-gewijs zijn beide bekendmakingen als goddelijke monstertjes, staaltjes, proefstukjes : het zijn momenten van zelfinspectie. Nutteloos voor de passant, welbesteed voor wie er doelbewust op stoot, de zoeker, de flâneur. Vergelijk het met staren naar zonnebloemen in de herfst : hun rijpheid komt niet voor als synoniem voor andere trefwoorden.

Zal ik met jou wat kuieren, een blogje om gaan?

Met een citaat als steen in het hoenderhok, als stok in de vijver en als porselein in een olifantenwinkel: “It isn’t what a picture is of, it is what it is about.” (John Szarkowski)

We zijn weg. Echt waar, echt levendig. Met groeiend éénpersoonsgelijk.

Flores, Indonesië. Contentement.