Lucas Dewaele, dagboek

Brussel Zuid, men staakt net voor wapenstilstand.

Luc hartje Friedlander.

Kaat en Eleanor van Harry Callahan, één overgave.

De ruimte in Sint Lukas.

Meespelen op fotografische wijze.

Soms overvalt mij de indruk dat ik alles al gefotografeerd heb: de werven, de treinpassagiers, de onverleidelijke route langs de Aarschotstraat, medestudenten aan het tafelvoetbalspel, de zon op stationsgebouwen. Die indruk is een vergissing.

Soms wéét ik zelfs dat ik véél al gehoord heb. Over fotografie en de onverdroten manieren om fotografie te duiden, in een vakje te doppen en godbetert te “evalueren”. Zeggen dat je het goed vond, als besluit van een gejaagd tentoonstellingsbezoek. Of nadrukkelijk beweren dat je het niets vond, of zeer geslepen, neuzelen dat je het niet weet. Met het werk van Yto Barrada is de laatste optie de veiligste. Een air van verbeten intelligentsia en ronkende citaten omringt de expo in Wiels. Ongeïnformeerd waan je je in een speeltuintje – onduidelijk of je ook écht mag spelen met de blokken. Een-, twee of veelmaal belezen waag je zelfs geen zachte aanraking – research naar de materiaalkeuze – van het kleurig blokkenwerk, en durf je geen woord meer te kleven op het beeldwerk. Heftige namen hebben immers al een ronkende duiding gegeven en tegenspraak vereist een diepe graad van belezenheid.

tafelgenoot tegen wil en dank.

Ik pleit voor de onbevangen blik : openstaan voor de realiteit op zijn Goldbergs (www.jimgoldberg.com) en actief vergeten wat dé ingeramde regels zijn. Er zich voor hoeden dat enig concept met religieuze ijver de andere visies verkettert. En dus kinderlijk verwonderd zijn en zich bijna onnozel gewillig laten bekeren tot een nieuw opgelegd credo. Al is het maar voor even, swingend in een mijnenveld van artistieke bewoordingen.

Yto Barrada, te ontdekken , op puur persoonlijke wijze dus. (www.wiels.org)

Ook te ontdekken, maar dan vooral door mezelf, meer werk van mijn gretige medestudenten.

Julie Vermeersch ( http://www.julievermeersch.be ), Ryan Brubaker ( www.johnryanbrubaker.com).

Wij zijn veroordeeld tot elkaars complexloosheid. Tot communiceren met heldere beelden, tot een jacht op directe woorden, om elkaars werk te ontrafelen, te toetsen aan de reputaties rond de grote namen.

Ik zal onversaagd zijn in deze queeste en niet aan zelfvertwijfeling lijden. En het oude beeldtaalgebruik zal ik mij amper welgevallig laten zijn. En de indruk dat ik alles al gefotografeerd zal ik met lijf en leden te lijf gaan. Beloofd.

Intussen gaat een donderdag beeldrijk voorbij. Ik neem beelden, dus ik leef.

BXL Midi, men stake voort.

Dromen van duikbootgezichten. Yto, hier kom ik.

De meester met het beeld.