Lucas Dewaele, dagboek

De voorbeeldige dagboekmaker in mij, wordt belaagd in zijn essentie, zijnde het maken van beelden, voor, na en ook wel tijdens dag-en-nachtervaringen. Mijn fuji X100, het nek- en ruggenwervel-pijnwerend fototoestel heeft hardware-matig besloten zijn eigen overbelichtende weg te gaan. En dit zonder overleg, gewoon langzaam en zomaar. Een stel plakkerige diafragma-lamellen heeft een soort inertie-neiging ontwikkeld -ze sluiten heel traagjes naar de ingestelde waarde -. Intussen doet het licht zijn werk : inwerken op de sensor, en daarna op mijn zenuwstelsel. Resetten, firmware updaten, rammelen en googlëen, de oplossingen worden rijkelijk-pijnlijk aangereikt. Maar alle remedies op een rijtje lijken op fotofoefelsex: het blijft plat, 2D en hopen op substantiële beterschap.

Ik hoop alvast op één beeld, vandaag. En dan definitief zijn “instant décisif” vieren : onder garantievoorwaarden in een kartonkist. Richting Holland. Houden van Holland als stresstest.

Mijn laatste fuji-beeld. En nu opnieuw professioneel worden in verplichte modus.