Lucas Dewaele, dagboek

Ik verlaat mijn industrieel hotel, waar zelfs gehoofddoekte dames tot een gat in de nacht verstaanbaar liefdesamok maken. Ik beleef hun emoties doorheen de dunne wanden van dit complex. Leuk, die diepzinnige kant van de Islam – ik zet de airco wat harder.

Ook netelig, matig omschreven en ingewikkeld is het complex van de fotograaf op Java.

Hij weet immers te veel : exotische prenten van lachende kinderen-met-snottebellen, stapels plastic-afval, triestige behuizingen en zowat alles dat een Westerling doet fotograferen, hoeven niet meer. Creativiteit is nu aan de orde, zoekend niet naar die ene originele invalshoek, maar naar weerbarstige beelden. Die beelden die in geen beeldenbox thuishoren en waarvan men ontgoocheld zal zeggen dat ze “speciaal” zijn, of misschien wel “kunst”.

Dagelijks loop ik de toeristische highlights straal voorbij, tot verwondering van mijn gids. De brave man (doelbewust aan gezinsplanning gedaan) mag mij iedere ochtend naar het station begeleiden, zet zich ostentatief naast mijn fototas en bougeert niet meer. Intussen doorkruis ik de trein, zet mij neer bij eenzame zielen, en luister naar Indonesische verhalen. De mensen zijn een vleesgeworden facebook-pagina : Children how many, is this your hobby, are you married, how long in Indonesia; Mannekens Pis en Anderlecht, are you alone…?  Als een overdosis privacy-verbreking dreigt, zet ik mij in een hoekje, met een boekje van Dirk Lauwaert.

Ik lees zijn pleidooi voor het “goed zichtbare, zelfstandige beeld, dat niet belast wordt met andere beelden en teksten”. Een betoog tegen “inkleuringen” en voor “grijzen”, voor een beeld dat gekadreerd wordt bij de opname en niet achteraf, voor een foto als echt origineel werk. “Het legt de fotografie de onredelijke last op van een autonomie die ze niet waarmaakt”.

Niet alleen het gewieg van de treinstellen maakt mij licht beneveld, maar zoveel kernachtig geestesvermogen schudt mijn opvattingen ook heel ferm aan het wankelen.

Ik toon beelden en gooi mij vervolgens in het nachtleven van Surabaya. Morgenochtend vertrekt de trein om 7h30.