Lucas Dewaele, dagboek

De wereld is vol beelden, leerde ik van onze Noorderlichtburen. De wereld is ook vol van woorden. En woorden maken soms een wereld (hol).

De galeriewereld bijvoorbeeld. Schat- en woordplichtig aan zijn eigen bewonderaars en obligate passanten. Laatstvermelden kunnen uiteraard ook wel bewonderen, maar dan met een nuchterheid die ontwapenend bedoeld is, maar die helaas wel bewapenend werkt. Ten oorlog in Galerie Jan Mot, dus.

Een kinderlijk fototoestelletje is te allen tijde mijn compagnon de route, als ik op (oorlogs)pad ga. Zo ook deze vriesmooie ochtend. Onderweg van Hogeschool Sint Lukas, voor één keer in één gebogen lijn richting Beursgebouw, ervaar ik het licht van de winter. Mijn mechanische reiskameraad laat zich zelfs in deze halfbevroren toestand gaarne bevoelen; wij delen het liefdevol flaneren in de Dansaertstraat.

In het bijzonder nummer 190. Er staat een vriendelijke, spraakzame galeriehouder ons studentencollectief te woord. De ruimte is klein, killig en clean, ideaal dus om hedendaagse creaties te kaderen, te onderbouwen en van een context te voorzien. Wij leren : dit raamwerk is voornamelijk terug te voeren naar namen, kunstbeurzen en centen, in een omgekeerd alfabetische volgorde.

Ik luister naar anekdotes (over onheuse kunstpausen) en straffe uitspraken en onthoud de directe eerlijkheid van de heer Mot. “Ik presenteer het werk, ik spreek erover en ik verkoop, waarachtig”, een onomwonden analyse van de kern van de zaak. Het wilsbesluit rond deze drie werkwoorden wordt aangedreven door wat heet “economie”. Of in casu, “kunsthuishoudkunde”. Uiterst sec, het draait omtrent transacties van niet louter ideeën, verliefde knipogen en verlanglijstjes maar vooral van volatiele bedragen. De knip op de portemonnee van de collectioneur dient met verve en woorden geolied te worden. En dat gerichte mechanisme beboteren is de job en het lang leven van de galeriehouder.

Daar is niets averechts aan. Het is een roeping, zin geven aan de onnuchterheid van wie zin heeft. Waarin, mag de persoonlijke ademsfeer niet ontvallen. Maar ik word wel ademlozer en scherper met het licht van de dag. Glip eens binnen in www.janmot.com voor het raffinement van een beter onderbouwde beleving. De heer des huizes is innemend.

@ docent : een foto is in se een document.

Gedachten en een goede lichaamstemperatuur : ik vind ze het best in het maken van nutteloze beelden. Ik zwerf met open blik, word gewaar en leg schakeringen niet uit in te veel woorden. Ik denk een nieuwe school op te richten. Een eminente titel heb ik al, nu nog inwonende vereerders en samenzweerders en een marketing strategie. Help mij.

bij Eugene, Dansaertstraat honderd en een beetje.

Bij Atget, Dansaertstraat, nummer minder dan honderd