Ik was wachtend op een trein, op een zondagse vooravond. Kijkend naar het buspleintje, bekroop mij vooral een Louvain-la-Neuve-gevoel: stedenbouwkundige maakbaarheid, die zichzelf camoufleert. Door net aangeplante grote bomen, door gele kijkvensters. Misschien komt het goed, als de herfst voorbij waait…
hier kan je me regelmatig terugvinden tijdens mijn werkuren. Er is nog veel werk te doen, maar dit mag al gezien zijn.
Ik was wachtend op een trein, op een zondagse vooravond. Kijkend naar het buspleintje, bekroop mij vooral een Louvain-la-Neuve-gevoel: stedenbouwkundige maakbaarheid, die zichzelf camoufleert. Door net aangeplante grote bomen, door gele kijkvensters. Misschien komt het goed, als de herfst voorbij waait…
Dit is op Every picture tells a story herblogd.
Dank.
Geel is troef, goed je kaarten geschud!
Niet enkele een zonnebril, maar ook het geluk zit soms in een klein hoekje… van een broekje 😉
Je kijkt te goed.