I’m always conducted by the numerous elements of a subject. And although I try to be astonished by simple every day things around me, I always find reality very ‘complex’. I wonder why I didn’t see those things before…? Maybe I was to professional, not sensitive enough, to intense looking for ‘aesthetic’ subjects…
More to come, because I was very concentrated while making pictures this morning. Thanks for your comment.
Ik denk dat ik een film maak à la Alain Renais’ Hiroshima mon amour.
Iets van ‘Diksmuide, mijn vetpot’ of zo. Om maar te zeggen: ik liep er een uurtje rond en plots was mijn wereld en mijn fuji X100 vol beelden. Ik kan niet kiezen…
Ik verdwaal ook, zij het dan in mijn verwondering dat ik zo langstondig ongevoelig bleek voor mijn onwelgevoeglijk arbeidsveld. En nu ben ik gewillig in alles wat even in het licht gebaad, een uitwisbare indruk op het internet verwekt. ‘Kiekjes’ zijn het inderdaad; meer zijn de beelden niet. Hoewel ze verankerd blijven op hun dagschema, verdwijnen ze toch, want niemand ziet ze nog. Misschien moeten ze boek worden, om wat eeuwigheidswaarde te krijgen? (Maar wie leest de liefdesbrieven van zijn overgrootvader ooit?).
Zie de beelden als voorbijdrijvend snoeihout, zittend ‘on the dock of the bay’. Het dient tot niets, het heeft zijn streven gemist en -verdwijnend- roept het een gedachte op, een rijmwoord, een herinnering, al dan niet verzonnen. Daar dienen mijn beeldjes voor.
P.s. Fuji x100 is de naam.
Somewhere in Diksmuide, the backside of a building, called ‘Boterhalle’. I’m always interested in backyards and reverse sides of officially beautiful ‘things’… It must be my background in character or education…and it brought me some trouble and joy so far.
of course…b/w has its own charm which inimitable…love the collection! 🙂
Well, this is my world of today… little Flanders in Belgium, ruled by some catholics, who adore making money and buildings…
Excellent pictures.
Just wandering this morning in a small town, famous for its battles during World War 1. More to come….
the tree eyes and the last photo are my FAV 🙂
I’m always conducted by the numerous elements of a subject. And although I try to be astonished by simple every day things around me, I always find reality very ‘complex’. I wonder why I didn’t see those things before…? Maybe I was to professional, not sensitive enough, to intense looking for ‘aesthetic’ subjects…
More to come, because I was very concentrated while making pictures this morning. Thanks for your comment.
nummer 2, zeer zeker!
Ik denk dat ik een film maak à la Alain Renais’ Hiroshima mon amour.
Iets van ‘Diksmuide, mijn vetpot’ of zo. Om maar te zeggen: ik liep er een uurtje rond en plots was mijn wereld en mijn fuji X100 vol beelden. Ik kan niet kiezen…
Hoe ik verdwaal
tussen de kantelen van clair-obscur
een scabreuze kabouter
tussen de keizers van de pixels
hoe ik bid
blind en gebocheld
van onkunde
tot de god van de camera
die alles ziet
maar ik ben eenoog
in het land
Nikon en zijn discipelen
ik zal het rijk der kiekjes nooit binnengaan
mijn sluitertijd is nog niet gekomen.
Ik verdwaal ook, zij het dan in mijn verwondering dat ik zo langstondig ongevoelig bleek voor mijn onwelgevoeglijk arbeidsveld. En nu ben ik gewillig in alles wat even in het licht gebaad, een uitwisbare indruk op het internet verwekt. ‘Kiekjes’ zijn het inderdaad; meer zijn de beelden niet. Hoewel ze verankerd blijven op hun dagschema, verdwijnen ze toch, want niemand ziet ze nog. Misschien moeten ze boek worden, om wat eeuwigheidswaarde te krijgen? (Maar wie leest de liefdesbrieven van zijn overgrootvader ooit?).
Zie de beelden als voorbijdrijvend snoeihout, zittend ‘on the dock of the bay’. Het dient tot niets, het heeft zijn streven gemist en -verdwijnend- roept het een gedachte op, een rijmwoord, een herinnering, al dan niet verzonnen. Daar dienen mijn beeldjes voor.
P.s. Fuji x100 is de naam.
Que l’importance soit dans ton regard, non dans la chose regardée.
Les Nourritures terrestres, André Gide;
Dierbare docent,
rondom mijn oren vliegen zingende muggen
zo vals als de kater van de buren…
lees mijn scripta als dusdanig
en weet
dat ze zelfs hun muzikale deskundigheid nog niet benaderen
your humble servant,
Love the last shot especially.
Somewhere in Diksmuide, the backside of a building, called ‘Boterhalle’. I’m always interested in backyards and reverse sides of officially beautiful ‘things’… It must be my background in character or education…and it brought me some trouble and joy so far.