Talking about being naive.
by lucas dewaele
(Lately I was thinking about some final judgement by a young art ‘teacher’, concerning my pictures. She said my pictures were ‘flat’. I asked what she meant. These pictures have no ‘depth’. I asked again, not satisfied by this definition. Irritated she said: ‘No depth means these pictures are flat’. That day, about 5 years ago, I became aware that art/photography teachers are not really interested in art or photography. I’ll tell you within another 5 years what they are really interested in. Let start by tagging them….)
Ik dacht eerst dat je ging vertellen dat je op een zondagnamiddag naar de batjeshoek geweest zijt.
De batjeshoek-hoek gaat aan mijn camionetteflanken voorbij en mijn gedachten worden onhoudbaar. (In tegenstelling tot mijn koopverlustiging)
Interesting conversation… 😉 Sort of falling flat…
(Not exactly the word I would use to describe your photos, really…)
The ‘teachers’ I met in Luca, School of Arts, were not really interested in photography. More in being an irrelevant but well-paid part in a network, controlling art education and a little beyond that too….Steven Humblet godbetert…
That explains a lot…
It was an enlightning experience to meet those ‘teachers’. I better understand know how the art market is organized – it’s facing a zombie microcosmos, once the casing melted down. A pity, I really believed in some kind of honesty of some of its representatives….I should have believed Marc Maet.
The word ‘Market’ says it, really… You don’t find honesty in ‘establishments’ – and that is what it is. There are exceptions – but you need a load of luck to bump into those before they are corrupted as well…
Gelezen “Is fotografie kunst? Wel neen! Fotografie is geen kunst, maar Kertész is een kunstenaar; schilderen is geen kunst maar Bonnard is een kunstenaar; muziek is geen kunst, maar Satie is en blijft een kunstenaar. Voor mij (Jean Loup Sieff) refereert ‘kunstenaar naar een kwaliteit, eerder dan naar een categorie.” Jean Loup Sieff, fotograaf (nu tentoonstelling van hem in Charleroi)
En van een andere fotograaf: “Noem mij vooral geen kunstenaar, maar als je mij een vakman noemt ben ik erg vereerd.”
Kunst is imho, een veel ‘misbruikt’ woord.
En inderdaad, je beelden zijn wat aan de vlakke kant. Dat heeft wellicht meer te maken met de gebruikte/gekozen techniek (de snelle fotografie ‘overlapt’ zowat 6 tot 8 stops, daar waar Ansel Adams, weliswaar op trage wijze, tot 12 stops in beeld bracht.
Dank voor je commentaar. Ik ben nog steeds vragende partij om te weten wat ‘platte’ fotografie eigenlijk is. Wellicht is het meer dan een dooddoener om niets meer dan niets te moeten zeggen omtrent dit wonderlijke medium. Maar wat precies, blijft een oningevuld vakje. Inmiddels heb ik wel alle redenen bijeen gegooid gekregen om ‘leraren’ die ik ervaren heb in Luca écht te wantrouwen. Duistere netwerken, met omerta….
Ik zou het technisch houden (dit los van de inhoud), dat is het meest objectief, met de densitometer de verschillende grijswaarden/densiteiten noteren van de prints (!). Wellicht een bewuste keuze, of ene gevolg van de gekozen techniek. Trouwens, ik stel vast de bijna alle leerlingen diezelfde grijswaarden hanteren. Ik kan uit hun beelden niet opmaken welk karakter ze hebben (wel wie hun leraar is) Er is imho méér te doen met zwart-wit: bvb Anton Corbijn, de kleur van zwart van Gilbert Fastenaekens, de weelderige grijzen van Christian Coigny, het zwart-wit van Jean-Loup Sieff, het contrast van Irving Penn. mvrgr Fred
…en wordt vervolgd, ooit.
Fred, ik heb lang gehoopt op volgzame leerlingen – in wiens werk mijn hand duidelijk zou zijn – maar helaas…. Ik streef ernaar dat ze hun eigen persoonlijke weg gaan en een eigen oprecht zoeken etaleren. Een missie in het Deeltijds Kunst Onderwijs. In hogere echelons van het kunstonderwijs wordt dit streven enkel marketinggewijs verkondigd – andere belangen zijn er primordiaal. Het lijkt wel Waalsche en Vlaamsche politiek, old school.
Technisch : objectief uitgemeten zijn mijn beelden netjes voorzien van een zwart- en een witpunt, en een grijsscala ertussen. Een persoonlijke keuze die wel moeilijk te evalueren is op een schermpje.
De initiële post hierboven is ontstaan uit een meer dan individuele onvrede met figuren die een intellectualistisch betoog omtrent fotografie verkondigen, maar feitelijk maar willoze zetstukjes zijn in een trumpiaans netwerk. Dat bepaalt wie wel en wie niet. Omtrent beelden (plat of opgepompt) en fotografie gaat het al lang niet meer. Jammer dat ik daarin zo sterk geloofd heb, maar ik koester een oprechte naïviteit.
Ivm met je laatste alinea: De ‘kunst’benadering van fotografie, daar hou ik me ver van weg.
U heeft zeker een punt: het scherm is de zwakke schakel in de workflow van de snelle fotografie (een foto_beeld is pas een beeld als het geprint is). Uw zwart en uw wit zijn niet hetzelfde dan het zwarten en wit hier. (en nog minder op een tablet of smartfoon). Ik kan wel vergelijken met vele andere beelden die ik hier bekijk, dan speelt ‘uw zwart en wit’ het heel ‘veilig’. Dat maakt dat bijna alle beelden, ook van uw studenten, dezelfde palet aan grijswaarden vertonen.
Dat is dus ook een vaak gehoorde opmerking over de snelle (digitale) ‘zwart-wit’ fotografie: dat het grijs is, vlak, zonder leven erin. (te staven met voorbeelden)
En, U onderschat u zelf: bijna alle beelden van uw studenten zijn zodanig identiek van grijspalet dat je bijna niet kan zeggen wie het beeld gemaakt heeft. Is dat goed of juist niet? Is het niet de bedoeling van een fotografie opleiding om als student je eigen stijl te vinden en te ontwikkelen?
toevoeging: maw, vertaal het bovenstaande kleuren (niet oor niet heb je een kleurenbeeld gekozen) beeld naar zwart-wit dan krijg je een vlak:grijs beeld. Zwart-wit fotografie vraagt een andere benadering, is niet ‘ in keur te fotograferen en dan om te zetten, maar in zwart-wit ‘kijken’. Dus heeft veel meer te maken met het ‘schrijven met licht’.
mvrgr Fred
nu, zonder ‘schrijffouten’… toevoeging: maw, vertaal het bovenstaande kleurenbeeld (niet voor niets heb je een kleurenbeeld gekozen) naar zwart-wit dan krijg je een vlak/grijs beeld. Zwart-wit fotografie vraagt een andere benadering, is niet: ‘in kleur fotograferen en dan om te zetten, maar eerder in zwart-wit ‘kijken’. Dus heeft veel meer te maken met het ‘schrijven met licht’.
Dat klopt 100%. Ik herinner (en het is lang lang geleden) dat wij als student fotografie aan de Gentse KASK maar geen goede kleurfoto’s konden maken. Zo geconditioneerd in zwartwit waren wij. (Het probleem was wel wijdser: wij hadden ook al geen leerkrachten die ook maar een aanzet tot eigen kleurfotografie waagden; de meesten riskeerden zelfs niet eens een praktische demo met het medium fotografie tout court:)). Wat zijn wij toch bepieterd geweest….
Toch zou je het omgekeerd ook kunnen zeggen Luc: ik heb van 3 (schitterende) leraren fotografie les gekregen in de academies (Hasselt, St.-Niklaas en ken de situatie in Anderlecht ook). Op geen enkel moment kwamen we in contact met hun ‘eigen’ werk: zij hielden zich bezig met het werk van de studenten. Hier daarentegen op jullie website zie ik dat elke student fotografeert zoals jij het doet. Het zijn geen beelden van de student, maar van de leraar. IMHO een verkeerde visie van lesgeven. Of je kan ook zeggen: de slinger slaat te ver uit naar de andere richting en de studenten worden evenzeer bepieterd! mvrgr Fred
Beste Fred, twee zaken.
1/ ik vermoed dat de zichtbare diversiteit op fotodigitalenten.com (en zeker op de verwante individuele blogs) toch ook wel aantoont dat mijn cursisten meer zijn dan wat flauwere kloontjes van mijn persoon en mijn visie. Een veralgemening is altijd een beetje glad en dun ijs.
2/ ‘Bepieteren’. Ik bedoel uiteraard het minder lyrische ‘bedriegen, misleiden’. De ‘leerkrachten’ die ik in mijn voltijdse dagopleiding voluit kon ‘meemaken’, veinsden vaak het bestaan van een eigen portfolio, eigen expertise, eigen goesting. Google doet ook nu nog wonderen terzake. (Er waren gelukzalige uitzonderingen : Michiel Hendryckx, Carl Uytterhaegen). Ik ben er vrij van overtuigd dat mijn eigen portfolio bestaat, dat een vorm van open expertise mijn lessen stoffeert en dat ‘goesting’ zowat de belangrijkste oorzaak is van de voortijdige slijtage van mijn fuji’tje.
Gelukkig is ‘een verkeerde manier van lesgeven’ ook wél een manier van ‘les geven’ – en net dit laatste is wat ik destijds grotendeels gemist heb. En dat bedoelde ik met ‘bepieteren’: het ontbreken van enige visie en daadkracht. ‘Goesting’ bleef beperkt tot het nuttigen van koffie.
Ik mag verhopen dat jij wél oprechte en gedreven leraars met een eigen persoonlijkheid gehad hebt; in het deeltijds kunstonderwijs is de kans bestaande dat je dergelijke mensen tegen het lijf loopt, zeer groot. Gelukkig maar.
Ik zal graag hun namen vrijgeven: Carlo Valckenborg in Hasselt, Lieven Nollet in St. Niklaas en nu Erwin Verstappen in CVO. ‘t Waren natuurlijk allemaal ex- St-Lucassers Brussel… 🙂 lol