Dit gebouw bewijst alles wat mijn rabiate kathokolieken doet herrijzen. Inclusief de niet zo lieve vrijwilligers die behalve kleren sorteren voor vluchtelingen, ook nog het liefst de kunstenaars op de vlucht jagen. Grappig.
Ik druk al heel mijn carrière te vlug op ‘enter’ – zelfs van voor de tijd dat de enterknop nog moest uitgevonden worden. Met de jaren van traagheid is deze reflex ook al wat reumatisch gemilderd. Ik weeg weer mijn woorden:)
Kerken blijven voor mij prachtige cultuuruitingen.
Het leed en vele geld dat de slachtoffers van een godsdienst hiervoor hebben bijgedragen betreur ik daarbij.
Mooi en te verfoeien in en.
Jouw foto’s zijn gewoon beeldschoon!
Dank. Ik blijf een estheet in het diepst van mijn daden. Maar ik leef in onvrede met wat ik dagelijks noodzakelijkerwijze concludeer, als beeldmaker. Dergelijk kijken levert weinig vriendschappen op 🙂 – maar des te meer inzichten. Inzichten die anderen dan weer benauwen, omdat ze ook wel een beetje waarheid bevatten. De waarheid van de gepatenteerde leugenaar die elke fotograaf (die echt beelden maakt) toch is.
Een fotograaf is nooit verantwoordelijk voor de vastgelegde beelden van de werkelijkheid.
Al zal elke kijker er een eigen werkelijkheid op willen plakken.
De fotograaf is wellicht en hopelijk wél verantwoordelijk voor ‘de vastgelegde beelden van de werkelijkheid’, maar alleszins ben ik niet verantwoordelijkheid voor die werkelijkheid zelf. Ik pleit schuldig voor wat ik zie en afbeeld, maar des te onschuldiger ben ik voor wat de omgeving mij opspeldt en opdringt. ik ontdek wat bedekt is en maak mij bij deze verwonderende werkzaamheden geen vrienden. Stadsarchitecten, obscure onderwijsambtenaartjes en Vlaamsche katholiekjes worden mij zeer welongezind…
😏
…on time… 😉
Dit gebouw bewijst alles wat mijn rabiate kathokolieken doet herrijzen. Inclusief de niet zo lieve vrijwilligers die behalve kleren sorteren voor vluchtelingen, ook nog het liefst de kunstenaars op de vlucht jagen. Grappig.
Oeps! Stukje kwijt? Of moet ik zelf invullen? 😛
Ik druk al heel mijn carrière te vlug op ‘enter’ – zelfs van voor de tijd dat de enterknop nog moest uitgevonden worden. Met de jaren van traagheid is deze reflex ook al wat reumatisch gemilderd. Ik weeg weer mijn woorden:)
Kerken blijven voor mij prachtige cultuuruitingen.
Het leed en vele geld dat de slachtoffers van een godsdienst hiervoor hebben bijgedragen betreur ik daarbij.
Mooi en te verfoeien in en.
Jouw foto’s zijn gewoon beeldschoon!
Vriendelijke groet,
Dank. Ik blijf een estheet in het diepst van mijn daden. Maar ik leef in onvrede met wat ik dagelijks noodzakelijkerwijze concludeer, als beeldmaker. Dergelijk kijken levert weinig vriendschappen op 🙂 – maar des te meer inzichten. Inzichten die anderen dan weer benauwen, omdat ze ook wel een beetje waarheid bevatten. De waarheid van de gepatenteerde leugenaar die elke fotograaf (die echt beelden maakt) toch is.
Een fotograaf is nooit verantwoordelijk voor de vastgelegde beelden van de werkelijkheid.
Al zal elke kijker er een eigen werkelijkheid op willen plakken.
Mooie foto’s!
Daar kijk ik met bewondering naar.
Vriendelijke groet,
De fotograaf is wellicht en hopelijk wél verantwoordelijk voor ‘de vastgelegde beelden van de werkelijkheid’, maar alleszins ben ik niet verantwoordelijkheid voor die werkelijkheid zelf. Ik pleit schuldig voor wat ik zie en afbeeld, maar des te onschuldiger ben ik voor wat de omgeving mij opspeldt en opdringt. ik ontdek wat bedekt is en maak mij bij deze verwonderende werkzaamheden geen vrienden. Stadsarchitecten, obscure onderwijsambtenaartjes en Vlaamsche katholiekjes worden mij zeer welongezind…